Dit vind ik van abortus.

 

• Omdat ik er geregeld vragen over krijg.
• Omdat het afbreken zo anders kan voelen dan het onvrijwillig mis zien gaan van je zwangerschap.
• Omdat er veel vrouwen zijn die allebei hebben meegemaakt.
• Omdat het een groot taboe is.
• Omdat het meestal een groot geheim is.
• En omdat ik een missie heb.

 

“Je helpt toch geen vrouwen die ooit een abortus hadden, he.” Die vraag krijg ik zo af en toe. Meestal gesteld door iemand die me daarbij indringend aankijkt. Er is een taboe op abortus. Op het afbreken van je zwangerschap. Er is ook veel oordeel op abortus. Oordeel door veel mensen. Dat maakt dat abortus vaak geheim gehouden wordt. Dat het een verborgen verdriet is. Een geheim verdriet. Nog steeds.

Ik heb getwijfeld hoe ik hierover zou schrijven. Of ik het wel moest doen, omdat er ongetwijfeld mensen zijn die er aanstoot aan nemen. En daarna besloot ik dat er zaken belangrijker zijn dan dat mensen het misschien stom vinden dat ik schrijf over abortus.

Het is belangrijk dat de ongeboren kinderen plek krijgen. Het is belangrijk dat hun moeders rust vinden in het dragen van de beslissing. Het is belangrijk dat de eventuele andere kinderen in het gezin vrij zijn om hun eigen leven te kunnen leven. Om maar iets te noemen. Het is belangrijk dat elke vrouw weet dat het leven echt lichter wordt, als ze de ervaring van de abortus heelt.

Dus ja, ik schrijf erover.

Maar hoe dan? Het luistert zo nauw.

Geen enkele vrouw zegt: ‘Joepie, ik had een abortus’. Nooit. Het is altijd een beslissing met grote impact. Het nemen van een beslissing, het afbreken van de zwangerschap, maar ook het traject daarna. Het heeft allemaal veel impact.

Dat vraagt aandacht en liefde, om de ervaring te verwerken. Om het te integreren in je leven. Om vanuit liefde verder te kunnen met je leven. En soms is daar pas járen later ruimte voor.

En daar help ik vrouwen graag bij. Om de ervaring van hun abortus te helen. Om de beslissing te kunnen dragen. Om kracht te halen uit de verbinding met hun ongeboren kind. Zodat hun leven lichter wordt. Zodat ze zich niet langer hoeven te schamen voor dit aspect van hun leven. Zodat ze niet langer bang hoeven te zijn dat het ontdekt wordt. Zodat het geheim minder zwaar wordt. Zodat er meer vrede en rust ontstaat.